نقد و بررسی تخصصی هدفون Beyerdynamic DT 770 PRO 80 Ohm

افسانه‌ای همچنان در جریان

برای بررسی DT 770، شروعی بهتر از تاریخچه‌ی بیرداینامیک نیست. این کمپانی معتبر در صنعت صدا، سال ۱۹۲۴ در برلین تأسیس شد. اما کمی قبل‌تر، در اوایل دهه‌ی ۲۰ میلادی، موسس آن، آقای اویگین بیر (Eugen Beyer) برای سالن‌های سینما بلندگوهایی ساخته بود و موفق به جلب اعتماد مشتریان خود شده بود. در دهه‌ی ۳۰ میلادی، آقای بیر موفق به توسعه‌ی نخستین هدفون‌های داینامیک شد. شاید بیرداینامیک در همان سال‌ها شروع واقعی خود را آغاز کرد، اما روزهای شوم جنگ جهانی دوم و توقف تولید در راه بود. بیرداینامیک در سال ۱۹۴۸ کار خود را مجدداً از شهر هایلبرن، در منطقه اشتوتگارت آلمان آغاز کرد. دهه‌ی ۵۰ میلادی دوران محبوبیت DT 49 برای کمپانی‌های ضبط بود. آن‌ها سال ۱۹۶۲ اولین میکروفون بی‌سیم خود را با نام Transistophone روانه‌ی بازار کردند، و گروه بیتلز در تور سال ۱۹۶۶ آلمان از میکروفون E-1000 استفاده کرد. التون جان، استیوی واندر و گروه ABBA همه با ترانسفورماتورهای صوتی ساخت بیرداینامیک آواز خواندند و در المپیک ۱۹۸۸ سئول، گزارشگران رسانه‌ها به هدست‌های بیرداینامیک مجهز شد. سال ۱۹۹۹ بوندستاگ جدید یا پارلمان مرکزی آلمان فدرال در برلین، با میکروفون‌های دیجیتال بیرداینامیک رونمایی شد. جام جهانی فوتبال در سال ۲۰۰۶ به میزبانی آلمان برگزار شد و خبرنگاران از هدست‌های DT 297 استفاده کردند. بیرداینامیک بعد از جذب شرکت Burns Audiotronics در سال ۱۹۸۵ دفتر خود را به فارمینگدیل، در نیویورکِ آمریکا منتقل کرد، اما محصولات آن‌ها هنوز در شهر هایلبرن، توسط متخصصان به صورت دست‌ساز ساخته می‌شود. سال ۲۰۰۹ بیرداینامیک موفق شد جایزه‌ی ویژه‌ی بخش طراحی Red Dot را دریافت کند. محصولات آن‌ها بارها بهترین‌های سال شناخته شده و جوایز مختلفی را به خود اختصاص داده‌اند. سبد محصولات آن‌ها امروزه شامل هدفون‌های High END و HI-FI، استودیویی، پرتابل و هدفون‌های ادیومتری (سنجش شنوایی) می‌شود. همچنین بیرداینامیک از تولیدکنندگان موفق میکروفون، هدست و سیستم‌های کنفرانس محسوب می‌شود. بیرداینامیک در مورد تاریخچه‌ی مدل‌های DT 770 PRO / DT 880 PRO / DT 990 PRO می‌نویسد:
طراحی این مدل‌ها ریشه در اوایل دهه ۸۰ میلادی دارد. از آن دوره، میلیون‌ها نفر از متخصصان صوتی از سراسر جهان به کاربران وفادار بیرداینامیک تبدیل شدند. به لطف تجربه‌ی ساخت و طراحی هدفون‌های مختلف، بیرداینامیک این سری از محصولات را برای شرایط مختلف شنیداری آماده کرده است:
DT 770 PRO: با آکوستیک بسته، مناسب برای استودیو و اجرای زنده
DT 880 PRO: با آکوستیک نیمه باز، مناسب برای مانیتورینگ با صدای رفرنس، میکس و مسترینگ
DT 990 PRO: با آکوستیک باز، مناسب برای Critical Listening

تفاوت نسخه‌های مختلف DT 770

DT 770 PRO 32 Ohm: این نسخه با امپدانس پایین‌تر برای استفاده با دستگاه‌های پرتابل مانند موزیک پلیر، موبایل‌ و لپ‌تاپ طراحی شده است.
DT 770 PRO 80 Ohm: مناسب برای ضبط در استدیو، با کمی بیس بیشتر.
DT 770 PRO 250 Ohm: بهینه شده برای میکس، با بیس کمتر از نسخه ۳۲ اهمی و ۸۰ اهمی.
DT 770 M: نسخه M با ایزولیشن فوق‌العاده‌ی خود، برای نوازندگان درام یا سایر سازهای با صدای بلند، و همینطور متخصصان صوتی که در شرایط پر سر و صدا مشغول به کار هستند مناسب است و با امپدانس ۸۰ اهم عرضه می‌شود.

طراحی

هدفون‌های استودیویی اغلب در دسته‌ی دور گوش (Over Ear) قرار دارند. DT 770 با طراحی دور گوش و عمق مناسب در کاپ‌ها باعث می‌شود گوش‌های شما کوچک‌ترین تماسی با سطح داخلی کاپ‌ها نداشته باشند. از نکات بسیار خوب در طراحی DT 770، می‌توان به سهولت و سادگی در تعمیرات اشاره کرد که تقریباً تمام قطعات مانند ایرپدها و هدبند در صورت فرسودگی یا خرابی به سادگی توسط خودتان قابل تعویض است.

متریال، هدبند و ایرپدها

در طراحی بخش داخلی هدبند متریال فلز به کار رفته، و بخش رویی هدبند از چرم مصنوعی مرغوب ساخته شده است. استفاده از متریال فلز در قسمت بدنه‌ی هدبند فشار مناسبی را ایجاد می‌کند که در صورت نیاز می‌توانید با خم کردن آن، فشار را بیشتر یا کمتر کنید. برای ساخت کاپ‌ها نیز از پلاستیک بافت کامپوزیت سخت استفاده شده است. تامین شرایط کار طولانی‌مدت از اصول طراحی در هدفون‌های استودیویی تلقی می‌شود، به همین منظور بیرداینامیک برای نسخه‌های ۸۰ و ۲۵۰ اهمی از ایرپدهای پارچه‌ای مخملی نرم و برای نسخه‌های ۳۲ اهمی و M از چرم مصنوعی استفاده کرده است.

کابل

در طراحی کابل نسخه‌ی ۳۲ اهمی، ۱٫۶ متر طول در نظر گرفته شده که در حمل و نقل و استفاده بیرون از خانه سبب مزاحمت نشود، اما در نسخه‌های ۸۰ اهمی، ۲۵۰ اهمی و M کابل اتصال از سه متر طول بهره می‌برد که در نسخه‌ی ۲۵۰ اهمی به صورت فنری طراحی شده است. کابل اتصال در هیچکدام از نسخه‌ها قابلیت جداسازی از هدفون را ندارد، اما از انعطاف مناسبی برخوردار است. برای نسخه‌ی M یک کنترلر ولوم نیز روی کابل در نظر گرفته شده است.

جک اتصال

DT 770 از استاندارد ۳٫۵ میلی‌متری پیروی می‌کند، اما برای اتصال به تجهیزات صوتی استودیویی یک آداپتور تبدیل ۶٫۳ میلی‌متری هم در جعبه محصول موجود است که با مکانیزم پیچی به خوبی در جای خود ثابت می‌شود. هر دو جک ۳٫۵ و ۶٫۳ میلیمتری با آبکاری طلا پوشانده شده است.

ارگونومی

DT 770 PRO از عمق بسیار مناسبی در کاپ‌ها بهره می‌برد و تقریباً گوش‌های شما چیزی از اینکه یک هدفون روی سر دارید احساس نخواهند کرد. وزن DT 770 به ۲۷۰ گرم می‌رسد (در نسخه M سی گرم بیشتر) که شاید عالی نباشد، اما مناسب است. مورد بعدی ایرپدها هستند که با استفاده از پارچه مخملی نرم با فشار مناسب طراحی شده‌اند. در مجموع عمق مناسب در کاپ‌ها، ایرپدهای نرم، وزن ۲۷۰ گرمی، کلامپ خوب، و ایستایی مناسب روی سر شرایط کاری خوبی را برای طولانی مدت تضمین می‌کند.

اقلام همراه در جعبه، بسته‌بندی و لوازم جانبی قابل تهیه

به جز هدفون، آداپتور تبدیل جک اتصال و دفترچه‌ی راهنما، در جعبه یک کیف نرم نیز قرار دارد که برای حفاظت از گرد و خاک راضی‌کننده است، اما شاید برای حمل و نقل در بیرون از منزل چندان مناسب نباشد. بیرداینامیک برای این منظور یک هارد کیس مقاوم با نام DT Case طراحی کرده که به صورت جداگانه قابل سفارش است. بسته‌بندی این هدفون نیز مانند تمام محصولات بیرداینامیک شکیل، اما ساده است.

بررسی صدا

عموماً دو سلیقه متفاوت در کاربران هدفون‌ها وجود دارد. گروه اول ترجیح می‌دهند شنونده‌ی صدایی اغراق‌شده با تأکید روی بیس باشند و تولیدکنندگان برای این گروه، صدایی با شکل V را ایجاد می‌کنند که دارای کمترین میزان پاسخ در میانه است و بیشتر در بیس و تربل تمرکز دارد. در اکثر پلیرهای پرتابل هنگامی که تنظیمات اکولایزر را روی پاپ یا راک قرار می‌دهید (در وضعیتی که این پروفایل‌ها در حالت تنظیمات کارخانه قرار داشته باشند) می‌توانید صدایی با شکل V را بشنوید. اگر شما در این گروه قرار دارید استفاده از هدفون‌های رفرنس با صدای Flat ممکن است در ابتدا کمی خسته‌کننده باشد. اما گروه دیگری نیز هستند که تأکید آن‌ها روی دقت در فرکانس‌ها و تناسب آن‌ها است. البته شما در هر زمان می‌توانید با افزایش محدوده‌ی بیس و تربل در اکولایزر، صدایی با شکل V را ایجاد کنید. بیرداینامیک با DT 770 در واقع دست به سازش زده و سعی کرده که هر دو گروه مخاطبان را راضی کند. ممکن است توقع داشته باشید صدای DT 770 به مقدار زیادی دقیق باشد، اما می‌توان گفت بیس و تربل آن به نحوی است که بیشتر به سلیقه‌ی موزیسین‌های راک و پاپ نزدیک است، ولی همزمان به اندازه‌ای دقیق است که مهندسان صوتی، ناظران ضبط و کاربران استودیوها نیز از آن استفاده می‌کنند.

بیس

Sub-Bass: بازه فرکانسی ۱۶ تا ۶۰ هرتز در DT 770 به خوبی نرم شده است. این محدوده‌ی صوتی بیشتر از اینکه شنیده شود، احساس می‌شود. محدوده‌ای که می‌تواند موسیقی را تیره یا به تعبیری گل‌آلود جلوه دهد، اما اگر در توازن نهایی به میزان صحیحی به کار رفته باشد، به موسیقی احساس قدرت می‌دهد. DT 770 در این محدوده به معنایی که در هدفون‌های High End سراغ داریم درخشان ظاهر نمی‌شود. اما از میزان عمق بسیار مطلوبی بهره می‌برد و به خوبی برای موسیقی پرسپکتیو ایجاد می‌کند.
Bass: در محدوده‌ی ۶۰ تا ۲۵۰ هرتز بیرداینامیک شخصیت را به جای غرّیدن انتخاب کرده است. نمی‌توان گفت در بیس اغراق شده یا بیش از اندازه کاهش یافته است. بیس شکل متین خود را حفظ کرده و نت‌های بنیادین ریتمیک را بسیار خوب ارائه می‌دهد و از عمق بسیار مناسبی برخوردار است. DT 770 از تکنولوژی Bass Reflex بهره می‌برد که سبب تقویت و طبیعی شدن فرکانس‌های پایین می‌شود، اما تداخلی در سایر فرکانس‌ها ایجاد نمی‌کند. اگر از سورس‌هایی با امپدانس پایین استفاده می‌کنید، در نسخه‌های ۸۰ اهمی، ۲۵۰ اهمی و M ساب‌بیس و بیس نتیجه‌ی مطلوبی ندارد، و ضرب‌ها و وکال مرد بسیار معمولی شنیده می‌شوند. اما در استفاده از سورس‌های قدرتمندتر می‌توانید صدای گرم‌تری از ضرب‌های بیس بشنوید که باعث می‌شود وکال مرد برجسته‌تر شود. به طور خلاصه باید گفت، ساب بیس و بیس به طور مناسبی عمیق هستند و از بین رفتن دندانه‌های محدوده‌ی بیس، صدای boomy لذت بخشی ایجاد می‌کند.

میدرنج یا فرکانس‌های میانه

Low-Mid: فرکانس‌های ۲۵۰ هرتز تا ۲ کیلو هرتز به خوبی تنظیم شده‌اند، اما کمی عقب‌تر از سطح انتظار قرار گرفته‌اند. با توجه به اینکه بیشتر هارمونیک‌های پایینی نت‌ها در این محدوده اتفاق می‌افتد، هارمونی خوبی را می‌توانید از DT 770 انتظار داشته باشید.
Hi-Mid: در محدوده‌ی بالایی میدرنج، حد فاصل ۴ تا ۶ کیلو هرتز و در جایی که وکال‌ها قرار دارند ، متأسفانه آکوستیک بسته‌ی DT 770 باعث ایجاد ضعف می‌شود و شاید نتواند گوش‌های یک ناظر ضبط را قانع کند. این محدوده در DT 770 برای یک گوش دقیق تا حد کمی “تو دماغی” جلوه می‌کند. البته این مورد بسیار نسبی است، و در بیشتر هدفون‌های پشت بسته اتفاق می‌افتد. DT 770 وکال مردانه را به خوبی ارائه می‌کند، اما در وکال زنانه کمی تاریک جلوه می‌کند.

فرکانس‌های بالا

High Frequencies (محدوده‌ی Presence): بیرداینامیک گستره‌ی ۴ تا ۶ کیلو هرتز را با توجه بیشتری به مخاطبان عام ارائه داده است. این محدوده میزان حضور موسیقایی را تعیین می‌کند و در DT 770 کمی بیشتر از حد طبیعی برای یک هدفون رفرنس مانیتورینگ است. البته احتمالاً موزیسین‌های راک یا پاپ از آن استقبال می‌کنند، زیرا صدا با وجود عمق صحنه بسیار خوبی که دارد به اندازه کافی به شنونده نیز نزدیک است.

High Frequencies (محدوده‌ی Brilliance): فاصله‌ی ۶ تا ۱۶ کیلو هرتز در فرکانس‌های بالا میزان درخشندگی را در موسیقی مشخص می‌کند. درخشندگی خوبی را می‌توانید از DT 770 توقع داشته باشید. در واقع با کمی بی‌انصافی می‌توانیم بگویم یک درخشندگی اغراق شده در DT 770 وجود دارد و ممکن است در طول زمان مشکوک شوید که تمام جزئیاتی که می‌شنوید جعلی باشد. نمی‌خواهم بگویم DT 770، صداقت در دقت را از دست داده است و به سمت یک صدای تجاری (یا عامیانه) رفته، اما اگر فیلم یا عکسی با میزان غلظت رنگ بالا دیده‌اید، احتمالاً منظورم را از “جزئیات جعلی” متوجه می‌شوید. این میزان به حدی بالا نرفته است که باعث ایجاد سیبلانس در گفتار شود، اما تا حدی صدای س مشخص است. اوج‌های فرکانس‌های بالا مطلوب است، اما میزان سختی آن‌ها کمی بیشتر از متوسط است.

ساونداستیج

عمق صحنه در DT 770 باعث شگفتی است. صدایی عمیق و گسترده با فضای کافی در بین سازها می‌تواند بهترین عمق صحنه را ایجاد کند و در این مورد شاید شباهت زیادی به هدفون‌های با آکوستیک باز داشته باشد.

Sensitivity, SPL, Power Handling Capacity

به جز نسخه M که دارای حساسیت ۱۰۵ دسی‌بل است، سایر نسخه‌ها دارای ۹۶ دسی‌بل حساسیت هستند و طبیعتاً تا همین میزان نیز SPL یا سطح فشار صوتی ایجاد می‌کند. برای همه‌ی نسخه‌ها، به جز ۳۲ اهمی، ۱۰۰ میلی‌وات توان قدرت ورودی نیز در نظر گرفته شده است. حداکثر توان ورودی در نسخه ۳۲ اهمی اعلام نشده است.

مقایسه

Audio-Technica ATH-M50x
ATH-M50x در دسته هدفون‌های مانیتورینگ قرار دارد. اما صدای حجیم و اغراق در بیس، آن را برای دی‌جی‌ها نیز ایده‌آل می‌کند. برای همین منظور آدیو-تکنیکا قابلیت چرخش ۱۸۰ درجه‌ای در ایرکاپ‌ها را تعبیه کرده است. از لحاظ ارگونومی، ATH-M50x دارای عمق کمی در کاپ‌ها است و شاید برای یک گوش بالغ به اندازه کافی مناسب نباشد و نتواند شرایط کار در طولانی‌مدت را به خوبی فراهم کند. بیس در ATH-M50x به صورت کاملاً برجسته به گوش می‌رسد اما در عمق و دقت برتری با DT 770 است. میدرنج‌ ATH-M50x به نسبت DT 770 در موبایل‌ها و سورس‌های ضعیف‌تر کمی گرم‌تر است. در مورد فرکانس‌های بالا می‌توان گفت DT 770 دارای درخشندگی، وضوح و غلظت بیشتری است. در مورد ATH-M50x باید گفت با یک هدفون دی‌جی سر و کار داریم که به صدای هدفون‌های مانیتورینگ بسیار نزدیک است، اما برای فعالیت استودیویی چندان مناسب نیست.

Sennheiser HD 280 Pro
مزیت HD 280 PRO قیمت کمتر آن است، اما کلامپ زیادی دارد و ایرپدهای آن به اندازه کافی بزرگ نیست. مقدار بیس در HD 280 PRO کمی بیشتر است. به عنوان مثال HD 280 PRO باعث می‌شود یک کوارتت زهی کمی ضخیم‌تر از حد طبیعی جلوه کند، اما بیس در DT 770 دقت و عمق بیشتری دارد. DT 770 با وجود کمی ضعف در میدرنج‌ همچنان از HD 280 PRO عملکرد بهتری دارد و در فرکانس‌های بالا نیز DT 770 تقریباً تفاوت کمی با HD 280 PRO دارد. در واقع اگر صدای HD 280 را دوست دارید، DT 770 را هم خواهید پسندید.

جمع‌بندی، نتیجه‌گیری و تجربه‌ی شخصی

اگر موزیسین پاپ یا راک هستید، برای نوازندگی و ضبط در دد روم نسخه ۸۰ اهمی می‌تواند به خوبی نیازهای شما را پاسخ دهد. همچنین برای ضبط وکال، DT 770 کمترین میزان نشتی را دارد و ضبط شما را خراب نمی‌کند. ولی برای میکس‌های خانگی، یا تمرین روی میکس دیجیتال، در صورت وجود سورس مناسب، نسخه ۲۵۰ اهمی با بیس کمتر از سایر نسخه‌ها می‌تواند یک انتخاب معتمدتر باشد. برای شنونده‌هایی که صدایی دقیق را ترجیح می‌دهند اما نمی‌خواهند از موسیقی خسته شوند، نسخه ۳۲ اهمی مناسب است. ولی در صورت وجود سورس بهتر، برای این دسته (با توجه به اینکه نسخه ۸۰ اهمی “بد درایو” نیست)، پیشنهاد می‌کنیم که نسخه ۸۰ اهمی را هم با سورس‌تان امتحان کنید و بعد تصمیم بگیرید. نسخه M با امپدانس ۸۰ اهمی عرضه می‌شود و تا سقف ۳۵ دسی‌بل توانایی ایزولیشن دارد. برای نوازندگی درام‌کیت در استودیو از این نسخه استفاده کنید. ترکیب حجم صوتی بالا و ایزولیشن مناسب در نسخه M می‌تواند برای شرایط پر سر و صدای کاری نیز مناسب باشد.
من از نسخه ۸۰ اهمی استفاده می‌کنم. چون هم میکس انجام نمی‌دهم و هم این نسخه بهتر از نسخه‌ی ۲۵۰ اهمی درایو می‌شود. برای ضبط تمرینات آواز و ضبط گیتار الکتریک به صورت مستقیم از رکوردر Sony ICD-UX560F استفاده می‌کنم و DT 770 PRO 80 Ohm به خوبی توسط این رکوردر درایو می‌شود. ولی با استفاده از آمپ Fiio A3 پاسخ بهتری در بیس گرفتم. نظر شخصی من این است که اگر یک خط هارمونی چهارصدایی برای پیانو یا یک سیکل آکورد برای گیتار را روی DT 770 PRO 80 Ohm بشنوید، کمی تعادل آکوردها به سمت نت‌های خط بیس سنگین‌تر است. اما این به خودی خود نمی‌تواند یک ایراد محسوب شود بلکه به عمق در هارمونی کمک می‌کند. در تمرین و نوازندگی گیتار الکتریک هم من از مولتی‌افکت VOX ToneLab EX استفاده می‌کنم و نسخه‌ی ۸۰ اهمی به خوبی توسط این مولتی‌افکت درایو می‌شود. این مولتی‌افکت با استفاده از Tube صداسازی گیتار الکتریک را انجام می‌دهد و در استفاده از پیکاپ هامباکر (گیتار Epiphone Dot) به صورت Clean، صدای محدوده‌ی بیس در گیتار پخته به گوش می‌رسد و می‌توانید به صورت دقیق تفاوت کوک نت‌ها را متوجه شود و هارمونیک‌ها را هم خوب دریافت خواهید کرد. اگر کمی Gain را افزایش دهید یا Overdrive را اضافه کنید، صدای DT 770 PRO 80 Ohm جذابیتی شنیدنی دارد. البته فکر می‌کنم این جذابیت تا حدودی هم مربوط به صداسازی مولتی‌افکت من باشد. برای اتصال به پیانوی دیجیتال هم می‌توانید روی DT 770 PRO 80 Ohm حساب کنید. صدایی با دقت بالا و بیس عمیق، همراه با ارگونومی خوب، می‌تواند برای ساعت‌ها تمرین پیانو مناسب باشد.

مزایا:

بیس عمیق، شفاف و جذاب
صدای فراگیر و عمیق با تفکیک مناسب که ممکن است در بعضی فرکانس‌ها افزایش یافته باشد
درایو شدن نسخه‌ی ۸۰ اهمی با برخی از موبایل‌ها به صورت مقبول
آکوستیک بسته با کمترین میزان نشت صوتی و ایزولیشن مطلوب
طراحی ارگونومیک همراه با عمق مناسب در کاپ‌ها
وجود نسخه‌های مختلف، بهینه شده برای شرایط و استفاده‌های متفاوت
سهولت در تعمیرات و تعویض قطعات در صورت فرسودگی یا خرابی

معایب:

عمق زیاد بیس ممکن است برای کسانی که روی دقت در صدا تأکید دارند خوشایند نباشد
صدای “boomy” بیس در استفاده از سورس‌های قدرتمند
میدرنج برای بعضی از سلیقه‌ها بیش از حد عقب‌رفته است